Rękojmia po zakupie nieruchomości, także z rynku wtórnego, obowiązuje przez pięć lat. Jednak nie każda ujawniona po zakupie mieszkania czy domu wada jest podstawą dochodzenia roszczeń. Zanim wada zostanie za taką uznana, warto szczegółowo sprawdzić, jakie jest jej pochodzenie.

Podstawą prawną rękojmi jest ustawa z dn. 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93 i późn. zm.). Ustawa ta przewiduje możliwość skorzystania z rękojmi niezależnie od tego, czy mieszkanie zostało zakupione od osoby prywatnej, czy też od firmy. Podstawą roszczeń kupującego w takim zakresie jest przepis art. 556 k.c.

Warto jednak pamiętać, że zgodnie z art. 558 k.c. ustawodawca przewidział możliwość rozszerzenia, ograniczenia lub wyłączenia rękojmi. Należy więc w pierwszej kolejności sprawdzić zapisy, które znalazły się w umowie sprzedaży lokalu, celem ustalenia szczegółowych uprawnień kupującego. Ponadto należy pamiętać, iż stosowanie tych przepisów dotyczy sytuacji, kiedy w ogóle można mówić o wadzie (ponieważ sam fakt odmowy dokonania odbioru kominiarskiego - tym bardziej w przypadku, gdy wcześniej nie było z tym żadnego problemu - nie stanowi samej w sobie podstawy do dochodzenia roszczeń z tytułu rękojmi).

Odwołując się do treści samych przepisów, wskazać należy, że nawet zaistnienie wady po dokonaniu sprzedaży niekoniecznie wiąże się z odpowiedzialnością sprzedającego na podstawie rękojmi. I tak, sprzedający będzie zwolniony z odpowiedzialności dotyczącej rękojmi, jeżeli kupujący wiedział o wadzie fizycznej w chwili zawierania umowy sprzedaży albo w przypadku, gdy wada powstała już po wydaniu lokalu kupującemu (ale z zastrzeżeniem, że nie wynikała z przyczyny tkwiącej w takim sprzedanym lokalu). Sprzedający nie będzie również ponosił odpowiedzialności, jeżeli wada fizyczna lokalu została stwierdzona przez kupującego po upływie pięcioletniego terminu od dnia wydania lokalu kupującemu.

Czytaj więcej na: https://Rekojmia-na-uzywana-nieruchomosc